بنده بعد از بسياري گناهان كه قبلاً‌ مرتكب آنها شده‌ام پي به اين مسئله برده‌ام كه جز خدا هيچ‌چيز نمي‌تواند انسان را ارضاء نمايد.و تمام چيزهاي ديگر دنيوي پوچ و بي‌معني است.تنها راه خداوند است كه هر چه انسان در آن قدم نهد دوست دارد قدمي فراتر نهد و به ماية هستي‌بخش دنيا نزديكتر شود.ينده به تمام افراد گمراه يا نادان مي‌گويم: اگر قدري فكر و انديشة سازنده نماييد و هوا و هوس خود را ناديده بگيريد تمام مسائل حل خواهد شد.و اگر تمام افراد اين چنين باشند چه بهشتي مي‌شود اين دنيا، چه صميميّتي بين افراد ايجاد خواهد شد.